مردانی چگونه سهمیه المپیک را از دست داد؟، فرصت سوزی در تکواندو - اخذ ویزا

حذف سرگروه سنگین وزن تیم ملی یعنی از دست دادن شانس کسب سهمیه سوم، یعنی آنکه تکواندو باید با دو سهمیه در بخش مردان راهی توکیو 2020 گردد. در واقع تکواندو ایران بعد از چهار سال کوشش و حضور در مسابقات معتبر به خصوص گرندپری ها، تنها با دو سهمیه راهی المپیک خواهد شد.

سجاد مردانی علی رغم ارائه مبارزات زیبا و دیدنی در مرحله نهایی رقابتهای گرندپری (مسکو) که حاوی ضعف های فنی هم بود، پیروز به کسب سهمیه به وسیله سیستم رنکینگ نشد تا عزم خود را برای کسب سهمیه به وسیله رقابتهای گرندسلم و کسب مدال و سکوی نخست سهمیه جزم کرد، ولی این مهم نیز حاصل نشد.

اما مردانی پیش از آنکه به مسکو و حتی چین برود سهمیه را از دست داده بود. فدراسیون تکواندو و سازمان تیم های ملی باید جوابگو باشند که چرا از سهمیه 40 امتیاز تورنمنت ها در سال 2018، مردانی کمترین امتیاز را کسب کرد؟

رئیس سازمان تیم های ملی که فقط از زمین و زمان گلایه می نماید و در زمان های مناسب برای پوشش مسائل فدراسیون پیش قدم می گردد، باید جوابگو باشد که چرا برای اعزام مردانی به تورنمنت ها برنامه ریزی نشد تا او اکنون با چند امتیاز اختلاف سهمیه را از دست بدهد؟

در همین یک ماه گذشته مردانی برنامه پرفشاری داشت، بعد از گرندپری صوفیه، دو تورنمنت صربستان و کرواسی، گرندپری مسکو و در نهایت گرنداسلم ووشی، آیا یک تکواندوکار حرفه ای می تواند در مدت نزدیک به دو ماه در همه این رقابتها شرایط مبارزه و کسب مدال را داشته باشد؟

از سوی دیگر در ووشی مردانی همانی نبود که در مسکو بعضی از بهترین های دنیا را شکست داد. سرگروه تیم ملی تکواندو همان ضعف های عمده را داشت و کارشناسانی که در این مدت بدون اشاره به این دست ضعف ها، فقط برای روحیه دادن به مردانی از او تعریف کردند، باید جوابگو باشند که چرا ضعف های مشهود او را بیان نکردند.

سرمربی پیشین تیم ملی در اظهار نظری جالب عنوان نموده که مردانی بازیکن ناشناخته است! وی فراموش نموده که مردانی سال 2013 در تیم تحت رهبری او در مکزیک نایب قهرمان دنیا شده است. تکواندوکاری که چهار دوره تجربه رقابتهای دنیای، یک دوره المپیک، چندین دوره قهرمانی آسیا و.... در کارنامه دارد، آیا واقعاً تکواندوکار ناشناخته است؟

هیچ کارشناسی نه در این دو هفته بعد از رقابتهای مسکو و نه در چند سال اخیر نیامد به مسائل مردانی در مبارزاتش اشاره کند. اینکه او در آغاز مبارزه ضعف دارد و در همان ابتدا امتیازات مهمی از دست می دهد! ضعفی که رقیب چینی به خوبی با بررسی سنگین وزن ملی پوش کشورمان از آن اطلاع داشت و از همانجا بهترین بهره را برد و با فزونی مقابل مردانی به نیمه نهایی صعود کرد.

نکته مهم دیگر امکان کسب چهار سهمیه در بخش مردان و چهار سهمیه در بخش زنان به وسیله سیستم رنکینگ وجود دارد. امکانی که کشورهایی چون کره جنوبی و یا انگلیس و چین از آن به خوبی بهره بردند. اما مسئولان فدراسیون تکواندو که سازمان عریض و طویل اما بدون برنامه ای به نام تیم های ملی را تشکیل داده در دو المپیک 2016 و 2020 این فرصت را از دست داده است. در بخش مردان که همه چیز معین است و در بخش بانوان اما واقعاً کاری صورت نگرفته است.

مسئولان فدراسیون که دائم از پتانسیل خوب در بخش بانوان صحبت می نمایند، چرا برنامه ای برای کسب سهمیه آن ندارند؟ بسنده کردن به رقابتهای قاره ای برای دریافت دو سهمیه ممکن از این طریق آیا ظلم به تکوندوکاران بانو نیست؟ مهرو کمرانی تا چه زمانی باید با تیم های ملی به این نتایج ضعیف ادامه دهد تا فدراسیون تکواندو به عدم توانایی او بر بودن در رأس تیم ملی پی ببرد؟ در همین رقابتهای گرنداسلم دو شاگرد او همان دور نخست به چینی ها باختند و حذف شدند.

اینکه دائم از مسائل صحبت کنیم، از صادر نشدن ویزا برای تکواندوکاران برای حضور در رقابتهای دنیای تا ماراتن کسب سهمیه، همه و همه نوعی فرار رو به جلوست. مسائل اقتصادی نیز که در رأس بهانه هاست! کافی است متولیان تکواندو به سایر فدراسیون ها نگاهی دقیق تری داشته باشند تا بدانند که مسائلی به مراتب فراتر از تکواندو دارند. حتی بعضی از آنها بانک اطلاعاتی هم ندارند که از آن درآمدی میلیاردی داشته باشند.

به نظر می رسد فدراسیون تکواندو با این سیستم و نوع برنامه ریزی راه را به اشتباه می رود. بارها تاکید نموده ایم که تکواندو احتیاج به یک بازنگری دقیق از بالا تا پایین دارد و بعد از المپیک ریو 2016 نوشتیم و کارشناسان تکواندو گفتند که اگر همین سیستم با همین تفکر به راه خود ادامه دهد، برای توکیو 2020 هم اتفاق خاصی نخواهد افتاد و اکنون نیز شرایط به مراتب بدتر از چهار سال گذشته است. شکست ها و نتایج ضعیف دیده نشد و هر بار بهانه ای آوردند تا اکنون با چنین شرایطی روبرو باشیم.