چرا تبلت های اندرویدی به این حال و روز افتادند؟ - اخذ ویزا

دو روز قبل، سالروز تولد 7 سالگی تبلت نکسوس 7 بود. گوگل با عرضه این محصول، وارد عرصه تبلت ها شد و سپس بعد از آن شاهد ساخت تبلت هایی مانند نکسوس 10، پیکسل سی و پیکسل اسلیت بودیم. متأسفانه، از آن موقع تا حالا روند علاقه به تبلت های اندرویدی روند نزولی داشته و این عدم اشتیاق کاربران به حدی رسیده که گوگل اخیرا تصمیم گرفت توسعه تبلت ها را به طور کلی کنار بگذارد و کارکنان مربوط به این موضوع را روانه بخش هایی مانند کروم بوک و دیگر پروژه ها کند.

برای کاهش محبوبیت تبلت های اندرویدی می توان دلایل زیادی را عنوان کرد که در ادامه به تعدادی از آن ها می پردازیم.

نمایشگر بزرگ گوشی قاتل تبلت اندرویدی

در فوریه 2011، گوگل اندروید 3 را عرضه کرد که این سیستم عامل معینا برای تبلت ها توسعه یافته بود. در این آپدیت، قابلیت هایی مانند ویجت های دارای امکان تغییر اندازه، پشتیبانی از گجت های USB و هوم اسکرین های قابل شخصی سازی به ارمغان آورده شد؛ قابلیب هایی که عمدتا برای بهبود بهره وری تبلت ها تعبیه شده بودند. تعدادی از تبلت های مبتنی بر این سیستم عامل روانه بازار شدند تا بتوانند بخشی از سهم بازار آیپد را از آن خود نمایند. گوگل خیلی زود متوجه شد که افراد آیپد را برای بهره وری نمی خرند، بلکه این گجت بیشتر برای اهداف مربوط به سرگرمی مورد استفاده قرار می گیرد. نمایشگر بزرگ تر کار افراد را برای تماشای ویدیو و خواندن اخبار راحت تر می کرد و سبکی و جمع وجور بودن آن هم منجر به راحتی حمل و نقل آن می شد. افرادی که به دنبال بهره وری واقعی بودند، عمدتا از لپ تاپ ها استفاده می کردند.

زمانی که گوگل نکسوس 7 را عرضه کرد، این بار کوشش کرد که گجت موردنظر را به عنوان وسیله ای برای سرگرمی مطرح کند. چند ماه قبل از معرفی این تبلت، سرویس هایی مانند Google Play Movies و Google Play Books معرفی شده بودند و گوگل در تبلیغات نکسوس 7 بیش از هر چیزی کوشش کرد این گجت را به عنوان یک نمایشگر پیشرفته معرفی کند. همین موضوع در فروش قابل توجه نکسوس 7 تأثیر بسزایی داشت.

اما در این میان، گوشی ها بسیار بزرگ تر شدند و احتیاج به داشتن یک کامپیوتر جیبی روزبه روز کمتر شد. گلکسی نوت سامسونگ رقابت بزرگ کردن نمایشگر گوشی ها را شروع کرد که این رقابت تا حالا ادامه دارد و ضمناً قدرت تراشه گوشی ها به طور قابل توجهی در حال بهتر شدن هستند. گوشی ها مورد توجه همه جانبه قرار گرفتند و تبلت های اندرویدی که عمدتا به عنوان وسیله هایی برای سرگرمی دیده می شدند، خیلی زود به حاشیه رانده شدند.

تبلت های اندرویدی همیشه شهروند درجه 2 بوده اند

نکسوس 7 همراه با اندروید 4.1 عرضه شد که این نسخه از سیستم عامل برای گوشی های هوشمند و تبلت ها توسعه یافته بود. اگرچه بعضی از ویژگی های بهره وری موجود در نسخه قبلی به اندروید جدید راه پیدا کرد، ولی معین بود که گوگل تمرکز اصلی خود را به گوشی ها معطوف نموده است.

طی چند سال بعدی، کاربران از یافتن راه های جدید برای بهره گیری از سرگرمی های مختلف به سمت یافتن راه های جدید برای افزایش بهره وری حرکت کردند. بازی هایی مانند Angry Birds همچنان پرطرفدار بودند ولی از طرفی دیگر مرتبا به محبوبیت اپلیکیشن های بهره وری مانند Slack و Todoist افزوده می شد. گوشی هوشمند این امکان را به کاربران می داد که نه تنها در محل کار، بلکه در راستا رفت وآمد هم کارهای خود را انجام بدهند. برای کارهای ساده، گوشی های هوشمند گجت های ایدئالی بودند ولی برای انجام کارهایی مانند نوشتن و ویرایش ویدیو، چندان نمی شد روی آن ها حساب کرد. افراد به گجت های دارای نمایشگر بزرگ تر و قدرت بیشتری احتیاج داشتند تا از پس انجام این کارها بربیاید.

برای این احتیاج، اولین جواب بدیهی لپ تاپ است ولی افراد خواهان گجت های بسیار جمع وجور و سبک تر بودند و به همین خاطر بار دیگر توجه به سمت تبلت ها جلب شد. اگرچه در این دوران تبلت های اندرویدی ارزان و ناتوان بودند، اما توسعه دهندگان iOS به آیپد به چشم یک گجت مناسب برای بهره وری نگاه می کردند و به همین خاطر خیلی زود دست به کار شدند و کاربران هم از این روند استقبال کردند زیرا می توانستند تا حدی لپ تاپ های خود را کنار بگذارند.

سازندگان تبلت های اندروید عمدتا برای این گجت ها از تراشه های پایین رده استفاده می کردند زیرا در واقع تماشای ویدیو و دیگر کارهای این چنینی، احتیاج چندانی به قدرت بالا ندارد؛ اما اپل همیشه به آیپد به عنوان یک گجت قدرتمند و پرچم دار نگاه نموده است. حتی زمانی که آیپد به عنوان وسیله ای برای سرگرمی استفاده می شد، از تراشه های مشابه آیفون بهره می برد. با قدرتمندتر شدن آیفون، آیپد هم به همان میزان توانایی های بیشتری پیدا کرد و توسعه دهندگان هم از این قدرت تا حد ممکن بهره می بردند.

فقدان انگیزه برای توسعه دهندگان اپلیکیشن های اندروید

گوگل بهینه سازی اپلیکیشن ها برای گوشی ها و تبلت ها را به توسعه دهندگان واگذار کرد اما در این میان اندازه نمایشگر گوشی ها به تبلت ها نزدیک تر می شد و تبلت ها به خودی خود به غیر از نحوه بهره گیری از محتوا، ارزش افزوده چندانی ارائه نمی کردند. به همین خاطر توسعه دهندگان بهینه سازی اپلیکیشن های خود را برای تبلت های اندروید تا حد زیادی رها کردند. به همین خاطر، خود سیستم عامل اندروید وظیفه تغییر مقیاس محیط اپلیکیشن را بر عهده گرفت که البته این موضوع منجر به بدقیافه شدن رابط کاربری و به وجود آمدن فضای خالی زیادی می شد.

تنها بعضی کمپانی ها-به خصوص سامسونگ و هواوی-کوشش کردند که تبلت های اندرویدی قابل مقایسه با آیپد را روانه بازار نمایند. سامسونگ برای دستیابی به این هدف، از تراشه های پرچم دار، قلم S Pen، کیبورد فیزیکی و قابلیت هایی مانند DeX استفاده کرد. با این حال، بعد از اندروید 3، هیچ کدام از نسخه های اندروید آن چنان که باید و شاید برای رابط کاربری تبلت ها بهینه سازی نشده بودند.

گوگل هم به خوبی از این موضوع خبر دارد و به همین خاطر در نهایت توسعه تبلت های مبتنی بر اندروید را کنار گذاشت. پیکسل اسلیت از Chrome OS بهره می برد که ظاهرا در عرصه نرم افزار غیر موبایل، به اولویت اصلی گوگل بدل شده است. اگر تمام اپلیکیشن ها تحت وب باشند و این سیستم عامل بتواند اپلیکیشن های اندروید را هم اجرا کند، پس Chrome OS قاعدتا می تواند مسائل مربوط به اپلیکیشن ها را پشت سر بگذارد. اما متأسفانه، در حقیقت این سیستم عامل برای رابط کاربری مبتنی بر لمس توسعه نیافته است. پیکسل اسلیت هم ظاهرا آخرین کوشش این شرکت برای توسعه تبلت ها بود که این محصول هم با شکست روبرو شد و به طور کلی این شرکت در نهایت توسعه تبلت ها را کنار گذاشت.

دلایل موفقیت آیپد

در ماه ژوئن، اپل از سیستم عامل iPadOS رونمایی کرد که هدف اصلی آن، ارتقای بهره وری است. این روزها کاربران زیادی می خواهند کارهای جدی خود را با گجت های پرتابل انجام دهند و برای کارهایی که گوشی ها محدودیت های زیادی دارند، آیپد می تواند این حفره را پر کند. چنین گجتی نسبت به لپ تاپ پرتابل تر است و اما نسبت به گوشی هوشمند هم دارای قابلیت های بیشتری برای بهره وری است.

اپل هم اکنون ویژگی هایی برای آیپد به ارمغان می آورد که اندروید 8 سال پیش آن ها را معرفی نموده ولی حالا دنیای اطراف ما تا حد زیادی فرق نموده است. دسترسی به حافظه USB، پین کردن ویجت های دسکتاپ و تقسیم صفحه قابلیت های مربوط به بهره وری محسوب می شوند و کاربران در سال 2019 از ارائه آن ها راضی هستند. بسیاری از کاربران، از آیپدها به عنوان کامپیوتر اصلی خود استفاده می نمایند.

یکی دیگر از دلایل موفقیت آیپد، به پشتیبانی گسترده و پیوسته اپل برمی گردد. اپل با ارائه API های مختلف و مفید مانند Metal به توسعه دهندگان این اجازه را می دهد که به راحتی از امکانات سخت افزاری گجت های موردنظر تا حد ممکن بهره ببرند. اگرچه گوگل هم در این زمینه کارهای قابل توجهی انجام داده، اما آیپد به دلیل یکپارچگی سخت افزار و نرم افزار جذابیت بیشتری برای توسعه دهندگان دارد.

برای کاربران، یک دلیل مهم برای خرید آیپد، انسجام آن ها است. یک آیپد از همان مدل نخست تا حالا، همیشه به شکل یک آیپد عمل می نماید و تجربه کاربری معینی را ارائه می دهد. زمانی که آیپدی را خریداری می کنید، دقیقا می دانید که باید انتظار چه چیزی را داشته باشید. اما تبلت های اندرویدی در این زمینه حرفی برای گفتن ندارند و گسستگی زیادی بین آن ها دیده می گردد.

ادامه راه

در حال حاضر گوگل شکست را در خصوص توسعه تبلت ها پذیرفته است. سامسونگ و هواوی همچنان کوشش می نمایند این بخش از بازار را زنده نگه دارند اما اگر گوگل به طور جدی برای توسعه نرم افزار مربوط به این گجت ها سرمایه گذاری نکند، تا اطلاع ثانوی شاهد فروش بسیار پایین این گجت ها خواهیم بود.

در حال حاضر، به نظر می رسد گوگل تمرکز خود را عمدتا به توسعه Chrome OS معطوف نموده است ولی در هر صورت امیدواریم که تبلت های اندروید بتوانند در برابر آیپد قد علم نمایند زیرا بازار به چنین محصولاتی احتیاج دارد.

گوگل از ابتدا هم در ساخت تبلت جدی نبود!

منبع: Android Authority