روزنامه نگاری بی کتاب - اخذ ویزا

در سال های اخیر تنوع انتخاب سوژه ها و نحو پرداختن به آن با کیفیت های بسیار نازل وابتدایی روبرو شده و بسیاری از نوشته ها ریشه و اساس متنی و محتوایی در خود ندارند و انگار تنها چیدن یکسری کلمات در کنار هم است که در آن ها نه سابقه ای و نه نوشتار خاصی دیده نمی گردد، این مسئله دلیل های متفاوت و مختلفی دارد ولی مطمئنا یکی از آنها نبود مطالعه کتاب ازسوی روزنامه نگاران و نویسندگان رسانه ای است که نتیجه اش کاهش بار محتوایی و معانی نوشته هاست.

در حالی که خبرنگار باید مثل ماده اولیه کارش (خبر) همواره در جریان وخلاق باشد که لازمه آن کشف حقایق تازه است واین حقایق با خواندن بیشتر به دست می آید.

حرفه خبرنگاری، با خبر سروکار دارد و خبرنگار آن را به شیوه های گوناگون به مخاطبان خود می رساند. پس لازمه خبرنگار خلاق بودن، داشتن علم و دانش، تجربه و مطالعه بیشتر است تا در کنار آن با سرعت، دقت و صحت به عنوان سه اصل مهم کار خبری بتواند پیروز عمل کند.

جامعه ایران از صد سال پیش نامهایی نظیر ملک المتکلمین، میرزاجهانگیر خان صور اسرافیل، ملک الشعرای بهار و سیدحسین فاطمی را در عرصه روزنامه نگاری به خود دیده که نقطه قوت وتوان آنها برگرفته از خوانش کتب مختلف و افزایش بار کلمات و معانی در نوشتارشان بوده است.

کتاب خوانی به روزنامه نگار یاری می نماید تا دانش و آگاهی خود را توسعه دهد و به او امکان می دهد به صورت عمیق تر در خصوص موضوعات مختلف مطالعه کند و با خواندن کتاب ها، با اندیشه ها، ایده ها و دیدگاه های نویسندگان مختلف آشنا گردد. کتاب ها می توانند اطلاعات تخصصی و عمیقی دربارهٔ موضوعات خاص ، ارائه دهند. تا یک روزنامه نگار مهارت های بیشتری در نوشتن ،خواندن، تفکر تحلیلی و انتقادی و عمق دانش آموزی خود را تقویت کند.