سفر به آمریکا 2؛ نسخه ادی مورفی بیشتر شبیه یک بازسازی کم اهمیت است
به گزارش اخذ ویزا، سه دهه پس از آمدن شاهزاده آکیم به آمریکا، کمدی سفر به آمریکا 2 ادی مورفی بیش از آن چه به نظر می رسد حرف هایی برای گفتن دارد. قبل از واکاندا، زاموندا وجود داشت و پادشاه خیالی آفریقا شاهزاده آکیم با بازی ادی مورفی با سفر به آمریکا 2 دوباره بازگشت. همان طور که در کمدی محبوب جان لندیس که در سال 1988 به تصویر کشیده شد، زاموندا کشوری بود که تحت سلطه استعمار نبود، جایی که فرهنگ سیاهان به گونه بی سابقه ای جشن گرفته می شد. به خصوص، نمای چند وجهی آن از مد، موسیقی و طنزهای بی مزه تا به امروز قابل قبول بوده است.
اگر علاقمند به دریافت خدمات ویزای مسافرتی آمریکا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور آمریکا از نیویورک، واشنگتن، لس آنجلس، سان فرانسیسکو و لاس وگاس دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.
جای افسوس دارد که بسیاری از منتقدان در آن موقع فیلم را به عنوان یک افسانه ساده نادیده گرفتند و نتوانستند از تازگی شالوده ای که زاموندا به مخاطبان سیاه نشان داد، مطلع شوند. سی سال بعد، آن ها این جرات را نداشتند تا همان اشتباه را نسبت به پلنگ سیاه تکرار نمایند، چرا که افروسانتریسم پرشور، آن فیلم را از سایر فیلم های مارول متمایز می نماید.
- 14 فیلم باورنکردنی که براساس قصه های واقعی ساخته شده اند
- 50 فیلم به یادماندنی دهه 90 میلادی؛ از ظهور تارانتینو تا علمی تخیلی های جریان ساز
اما ادی مورفی ابتدا به آن نقطه رسید و اکنون، در سال های طلایی کار کودک، این کمیک بار دیگر در این زمینه مطرح شد و از این طریق کسب پول کرد؛ کنایه از اینکه سفر به آمریکا فروش 288 میلیون دلاری داشت که به ازای اصول اقتصادی هالیوود ضرر کرد و دعوای عظیمتر زمانی بود که آرت بوخوالد به خاطر سهم خود از استودیو شکایت کرد. البته از زمان ورود آکیم به آمریکا، جهان تغییرات زیادی نموده است، اما تا آن جا که به آمازون استودیو مربوط می شود، زاموندا کم و بیش در زمان ثابت مانده است؛ تا حدی که نیمی از شوخی ها، ساده، تکراری و دلنشین و از فیلم اورجینال هستند. این آسان ترین راهی است که مورفی و کمپانی می توانستند با سفر به آمریکا 2 طی نمایند. اگرچه هواداران ممکن است احساس نمایند که کارگردان فیلم کریگ بریور (Dolemite Is My Name) فرمول را به هم نزده و فیلم به طور مطلق روی پاشنه بی رحم است، مانند فیلم بورات که آمازون سال گذشته منتشر کرد.
با آغاز فیلم، شاه جافه جوفر (جمز ارل جونز عظیم) همچنان عالی رتبه ترین فرمانروای زاموندا است که البته مدت زیادی در این مقام نمی ماند. پادشاه که احساس می نماید خاتمه کار نزدیک است، سعی می نماید از انتقال قدرت به پسرش آکیم تحت سیستم قدیمی و موروثی انتقال قدرت، اطمینان حاصل کند. مشکل اینجاست که آکیم و همسرش لیزا (شاری هیدلی) سه دختر دارند اما هیچ وارث پسری ندارند و یا این گونه تصور می نمایند.
یک شخصیت جدید به نام بابا (آرسنیو هال، با ظاهری مبدل شبیه به یک کاهن) ماجرایی را بیان می نماید که در آن متوجه می شویم در طول سفر آکیم به نیویورک در یک قرار عاشقی پسری غیرقانونی از او به جهان آمده است. حالا اگر فقط او و بهترین دوستش سیمی (هال) بتوانند محل لاول (جرمین فاولر) را پیدا نمایند که بدیهی است باید دوباره به کوئینز نیویورک سفر نمایند، از افتادن زاموندا به دست ژنرال ایزی (وسلی اسنایپس) جنگ سالار مستبد جلوگیری می نمایند.
این بار، آکیم برای مدت طولانی به آمریکا نمی آید و این خیلی بد است، زیرا سرگرم نماینده ترین صحنه های فیلم قبلی، صحنه هایی بود که به نظر می رسید حاکم نازپرورده آفریقایی در بی عدالتی های فاحش اجتماعی نوعی جذابیت پیدا نموده است که این صحنه ها روشی زیرکانه برای اشاره به چنین تفاوت آشکار و اختلاف طبقاتی در یک کشور پیشرفته است. گویا آمریکای پس از اوباما باید پتانسیل زیادی برای آکیم داشته باشد، اما سفر او سریع و ناامیدنماینده است.
در بیشتر مواقع، سفر به آمریکا 2 به مسیرهای شناخته شده فیلم اصلی باز می شود، تقریبا واژه به واژه دیالوگ های سرگرم نماینده از نسخه اصلی گرفته شده است، اما در این زمینه ها لزوما یکسان بازی نمی نمایند. با این حال دیدن طلسم سیاه رونالد مک داول در زاموندا سرگرم نماینده و جالب است. دقت این دنباله آن چنان تحول کمی داشت که موسیقی آن مخاطبان را به اواخر دهه 80 می برد، یعنی زمانی که فیلمی مانند دختر کارگر نمایانگر سیاست های جنسیتی بود.
اگر آکیم در زاموندا می ماند، ملزم به تسلیم درباره ازدواج توافقی می شد. در آن موقع نظر او در این باره چنین بود: من زنی می خواهم که عاقل باشد و همچنین احتیاج من را درک کند! با نگاهی به گذشته، در رابطه با چیزهایی مانند رفتار با زنان، به نظر می رسد که سفر به آمریکا 2 کاملا ارزشمند باشد و در نهایت کوشش های آن برای برقراری عدالت بین دو جنسیت، بازخوردهای زیادی داشت.
هما ن طور که گفته شد، لزلی جونز (مری، زنی رک و بازیگر نقش مادر لاول) حضور خود را به گونه ای نشان می دهد که غالبا سایر زنان تک بعدی فیلم جرأت ندارند و بعضی از محدودیت های دوران عقب ماندگی را از ذهنیت پسران دور می نماید. فاولر دوست داشتنی است، رهبری برجسته اما به مراتب کمتر از مورفی است و هنگامی که فیلم نامه آغاز به ایجاد بهانه هایی برای بازنگری در شخصیت های فرعی صحنه های کپی شده از قسمت اول می نماید، فیلم کاملا به هم ریخته و شلوغ می شود.
علاقه مندان به سینما در آن موقع متوجه این موضوع نبودند، اما نسخه اصلی سفر به آمریکا آغاز همکاری بین مورفی و میکاپ آرتیست ریک بیکر بود. بیکر در فیلم گرگینه ای آمریکایی در لندن (An American Werewolf in London) ساخته لندیس با او همکاری کرد و کارگردان وی را برای انجام پروتزهایی به کار گرفت که به مورفی و هال امکان می داد بین چندین بازیگر ، ناشناس باشند و به این ترتیب بسیاری از تماشاگران تا خاتمه اجرا آن ها را نشناختند.
در آنالیز نسخه اصلی فیلم توسط منتقدین سیسکل جنی و راجر ابرت در سال 1988، این دو منتقد بحث کردند که آیا مورفی در این نقش قدرت خود را از دست داده یا خیر و مطمئنا سفر به آمریکا نقطه عطف دیگری در ارتباط با شوخ طبعی زیاد وی بود. آن ها گفتند: این فیلم مورفی را بسیار متعادل تر به تماشاگران معرفی کرد.
منبع: Variety
منبع: دیجیکالا مگ