15پیشنهاد به شهردار تهران - اخذ ویزا

من به لحاظ سیاسی با منتخبان این دوره شورا اختلاف نظر دارم، اما از منظر منافع شهر و شهروندان تهرانی عمیقاً امیدوارم که مدیران دوره آینده با اتکا به مزیت ها و فرصت هایی که در اختیار دارند، بتوانند روز و حال بهتری را برای مردم این شهر رقم بزنند و اشکالات و مسائل موجود را کم نمایند. برای یاری و مشورت به این دوستان و بویژه شهردار آینده تهران، چند پیشنهاد را مطرح می کنم که احتمالاً کمتر کسی به این صراحت و صرافت بیان کند؛ پیشنهادهایی که همگی شدنی و عینی، برخاسته از اشتراکات رویکردی و معطوف به مصالح عمومی مردم شهر است.

1- از فرصت همسویی دولت و مجلس و شهرداری استفاده و یک بار برای همواره مسأله مدیریت یکپارچه شهری را حل کنید. الان ما شهردار تهران نداریم؛ مدیر شهرداری تهران داریم. توقعات از این سازمان هیچ تناسبی با اختیارات و حوزه عمل قانونی که برایش تعریف شده، ندارد. برای اینکه شهردار تهران واقعاً مدیر شهر باشد، احتیاج به تغییراتی در قوانین و ساختارها هست که هم مطالعاتش اجرا شده و هم قوانینش آماده است. کافی است با وزارت کشور و ریاست مجلس که هردو با این ضرورت آشنا هستید، هماهنگ شوید و این مسأله را حداکثر ظرف یک سال حل کنید.

2- پیگیر تغییر قانون راهور باشید تا مدیریت دوگانه بر ترافیک شهر حاکم نباشد. این یک بحث کارشناسی و مدیریتی است و نه سیاسی. مجلس و دولت و پلیس را توجیه کنید که هدایت و رانندگی باید مثل آتش نشانی زیرمجموعه شهرداری باشد. این کار هم به نفع پرسنل راهور است، هم به صلاح مردم شهر و هم به مصلحت مجموعه حاکمیت.

3- تهران احتیاج به چند هزار اتوبوس نو دارد. خودروسازان در سال های گذشته به بهانه اولویت فراوری داخل، جلوی واردات اتوبوس مونتاژشده را گرفته اند. خودشان هم توان تأمین احتیاج شهر را ندارند، اما دودش به چشم مردم رفته و می رود. در اولین فرصت از هیأت وزیران مصوبه نو بگیرید و راه تأمین اتوبوس برای تهران را باز کنید.

4- خط بی آر تی همت را زودتر راه اندازی کنید. مطالعات آن اجرا شده و زمینه برای انجامش مهیاست. یک بی آر تی منظم و سریع می تواند بخش قابل توجهی از ترافیک غربی- شرقی تهران که اتوبان های همت و رسالت را قفل نموده، مهار کند.

5- علاوه بر تکمیل خطوط 6 و 7 مترو، خط 11 مترو را در اولویت قرار دهید. مردم ساکن محدوده جنوب غربی شهر تهران از دسترسی به مترو محروم اند. راه اندازی خط 11 می تواند این محله های کمتربرخوردار را احیا کند؛ هم به شهر عادلانه تر یاری می نماید و هم به کاهش ترافیک. کلاً مراقب باشید که صاحبان سرمایه و مدیران ذی نفع، اولویت های شهرداری را به نفع شمال شهر یا به نفع جیب پیمانکاران تغییر ندهند. مشخص اولویت ها باید از تعرض منافع مصون بماند.

6- به فکر بازاریابی برای حمل ونقل عمومی باشید. الان مترو به مراتب کمتر از ظرفیت خود مسافرگیری دارد. در دوره کرونا که از نصف هم کمتر شده. این شرایط باعث ورشکستگی مترو و اتوبوسرانی شده و شهرداری باید مدام بیشتر و بیشتر به حمل ونقل عمومی یارانه بدهد. سهم یارانه دولت را اگر بتوانید بگیرید که دست مریزاد و اگر نشد، با هر روش ممکن کوشش کنید که ظرفیت مترو در ساعات مختلف روز استفاده گردد. برای ترغیب شهروندان، حتی کاملاً می ارزد که کل اتوبوس ها یا بخشی را که به مترو متصل می گردد، برای مدتی رایگان کنید.

7- نصف تهرانی ها ماشین شخصی ندارند، اما صدای آنها که دارند، بلندتر است. منابع شهر متعلق به همه شهروندان است و نه آنها که بیشتر دارند و خودروسوارند. مراقب باشید برنامه ها و بودجه های حوزه ترافیک و حمل ونقل شهر به ضرر اتوبوس سوارها و دوچرخه سوارها و به نفع ماشین دارها طراحی نگردد.

8- همان طور که در شهرداری تشکیلاتی با اسم شهربان و حریم بان داریم، تشکیلات عابربان ایجاد کنید. عابران پیاده هم شهروندان این شهرند که حریم آنها بی محابا به وسیله خودروها و موتورسواران و مغازه داران و... نقض می گردد. مگر روایت نداریم که ترجیح سواره بر پیاده مصداق ظلم است؟ همت کنید و جلوی این ظلم بایستید.

9- مظلوم ترین مردم این شهر، مادران ، بچه ها ، سالمندان و افراد دارای معلولیت هستند. اگر توجه ویژه به آنها نکنید، فراموش می شوند. کمتر کسی در شهرداری به فکر آنهاست. به این حوزه نگاه هزینه ای و از سر ناچاری نداشته باشید. عادلانه و فراگیر کردن امکانات شهری، یک نوع سرمایه گذاری است.

10- حداقل نیمی از ظرفیت زمانی فضاهای شهر در حال هدر رفتن است. احیای این ظرفیت می تواند به اقتصاد شهری رونق دهد و زندگی اجتماعی شهر را زنده کند. اداری و تجاری شدن بخش مهمی از بافت های شهری باعث نابودی حیات اجتماعی و فرهنگی در آنها شده است. به ایده شهر بیدار بدبین نباشید. نگرانی های فرهنگی در این باره را می توان رفع کرد؛ خصوصاً با تمرکز بر محله های پرجمعیت مذهبی و اعطای نقش محوری به نیروها و فضاهای فرهنگی.

11- در شهر تهران بیش از دو هزار ساختمان و مجموعه متعلق به شهرداری به اسم املاک و فضاهای فرهنگی و اجتماعی فعالیت دارند که سالانه چند صد میلیارد تومان خرج نگهداری و اداره آنها می گردد. اگر این فضاها بدرستی استفاده می شدند، اثرگذاری اجتماعی و فرهنگی شهرداری به مراتب بیش از چیزی می بود که هست. در ساماندهی این فضاها تردید نکنید؛ هرچند از بیرون و درون شهرداری با مقاومت های زیادی روبه رو خواهید شد.

12- املاک شهرداری واقعاً بی سامان هستند و بی نظم اداره می شوند. شهرداری همین حالا یکی از عظیم ترین مالکان اراضی و املاک شهر است، اما بدرستی از آنها استفاده نمی نماید. با مدیریت دارایی های فعلی و بخصوص اجاره داری هدفمند املاک شهرداری می توان حداقل یک سوم بودجه سالانه را تأمین کرد. با مهار میل مفرط مدیران به عایدیزایی فوری از حوزه شهرسازی هم می توان بخشی از مطالبات شهرداری در این حوزه را به دارایی های ملکی تبدیل کرد تا منشأ عایدیهای پایدار بعدی و هم کنترل قیمت مسکن در تهران باشد.

13- مسجد نسازید؛ مسجدی بسازید. خیلی از کسانی که از شهرداری بودجه و زمین گرفته اند تا مسجد و حسینیه بسازند، بیشتر به فکر خود بودند تا نماز و نمازگزار. دلیلش این همه فضاهای تجاری است که به نام مسجد و حسینیه ساخته شده و نظارتی بر عایدی آنها نیست. اگر می خواهید منابع شهرداری را هزینه کنید تا مردم به مسجد و نماز جذب شوند، یاری کنید مساجد به کانون فعالیت های حمایتی، اجتماعی و تأمین احتیاجهای بهداشتی و درمانی مردم محله تبدیل شوند؛ بخصوص در محله های محروم. از شماتت تنزه طلبان نترسید. اگر می توانید، یاری کنید خانه خدا به ملجأ و پناهگاه (طبعاً موقت) افراد بی خانمان، خیابان خواب و احیاناً گرسنه تبدیل گردد. هرچقدر برای ساخت دستشویی های پاکیزه و توسعه درمانگاه های خیریه در کنار مساجد هزینه کنید، در جای خوبی خرج نموده اید.

14- اگر می خواهید در حوزه شفافیت فقط یک قدم جلو بروید که به مقدار کل کارهای پرسروصدای این چهار سال تأثیر مثبت داشته باشد، اطلاعات حوزه شهرسازی را عمومی و شفاف کنید. مردم حق دارند با نگاه به پارسل های نقشه تهران در سایت شهرداری بدانند که هر ملک یا زمینی چقدر مساحت، چه نوع کاربری و چه شرایطی در طرح های شهری دارد، در حال چه فعالیتی است یا چه برنامه ای برای آن می توان داشت؛ تا یک بازار باز با دسترسی همگانی به اطلاعات پدید بیاید.

15- شهرداری احتیاج به اصلاح ساختار سازمانی دارد. کار راحتی هم نیست اما اگر قصد انجام آن را دارید، به تأخیر نیندازید و حداکثر یک سال بعد آغاز کنید. حداقل سه معاونت و چند سازمان شهرداری قابل ادغام و چندین شرکت هم قابل انحلال و واگذاری هستند. تشکیلات چابک به مراتب کارآمدتر و کم فسادتر خواهد بود.

*کارشناس شهری

منبع:ایران